عشق جي داستان م ن سج ھيو چنڊ تارا ھيا ۔ نه فرش ھو عرضو سما احد احمد پاڻ ۾ ۔ وٺي صورت آيو انسان م سھڻي نبي جا غلام ڏس ۔ آذان ٻڌي جھومي عرش ڇا ته عشق بلا ل آ ۔ ڇا اثر ھيو آذان م جنھن جو ثناخوان خد خدا ۔ محب ڀلا ڇا ھوندو ياسين مزمل طا حا لقب ۔ قادر لکيو قرآ ن م قادر فقير ناچيز ھي ۔ پھچي قلم جت ڪينڪي آيس ٻڍڙي جئين ٻڙا ۔ کڻي عشق جي اعوان م