لبھنا ایں، کیہ توں سوچنا ایں سِتم گار آ جا بھانویں ہجر تے بھانویں وصال ہووے، وکھو وکھ دوہاں دیاں لذتاں نیں میرے سوہنیا جا ہزار واری، آ جا پیاریا تے لکھ وار آجا ایہہ رواج اے مسجداں مندراں دا، اوتھے ہستیاں تے خود پرستیاں نیں میخانے وِچ مستیاں ای مستیاں نیں، ہوش کر، بن کے ہُشیار آ جا تُوں سادہ تے تیرا دل سادہ، تینوں اینویں رقیب کُراہ پایا جے تُوں میرے جنازے تے نہیں آیا، راہ تکدا تری مزار،آ جا سُکھیں وسنا جے تُوں چاٶ نا ایں میرے غالبا ایس جہان اندر آجا رنداں دی بزم وِچ آ بہہ جا، ایتھے بیٹھ دے نیں خاکسار آ جا