اسان هر دؤر جي ضیاءَ سان پوء به ٽڪريو اسان ايوبيت سان ڪو نه ڪڏهن هار مڃي اسان هر دؤر جي صادق کي ڳلي سان پڪڙيو اسان هر دؤر جي دهشت سان آ للڪار ڪئي پنھنجو سينو ڀلي گھایل ھجي سنگينن سان پنھنجي ٻوليءَ کي ته روڪي سگهي ڪائي ٻوليءَ ڪيڏا جنحر ٿا ڏسون رات کي سيني ۾ لڳل ۽ ڪٿان دانھن به نه اڀري نه سگھي آ سائي جيئي سنڌ
اسان جيئَن جيئي ڀلا ڪو جھان ۾ سدائين نشان تي سدا امتحان ۾ اڃا پنهنجي مٿان ظالم زمانو تير تاڻي ٿو اي سنڌ اسانکي عشق ڌرتي تي روز اڏي تي آڻي ٿو اڏامي سوچ محبت جي قیامت ۾ چگي آهي اسان جي روح تڙپڻ جا روز مزا ماڻي ٿو حليم باغي