Damadam.pk
cubcub's posts | Damadam

cubcub's posts:

cubcub
 

يقينن ڪيئي ڀيرا عڪس چٽو ھجڻ جي باوجود به اسان صحيح تصور ناھيون ڏسي سگھندا! ڏاھپ جيترو ئي انسان کي ڄاڻ جي دنيا ۾ اڳتي ٿي ڪري، اوترو ئي رقص، شاعريءَ موسيقي، رومانس, ۽ درد جھڙي حسين احساس کان محروم ٿي ڪري، ماڻھو ڪنھن روبوٽ جيان ايڪٽ ڪرڻ شروع ٿي پوندو آھي، ڏاھپ جو ھجڻ به لازمي آھي پر ديوانگيءَ جھڙي احساس کي ڇڏڻ بيوقوفي آھي.

cubcub
 

مون عبادتن سميت خدا اڳيان ھن کي ماڻڻ کان محروم رھيس ۽ ھو بغير ڪنھن ثواب يا عبادت جي ھن کي ماڻي ويو ....

cubcub
 

”شاعر ۽ فلسفي جو مقصد ماڻهن کي روشن ڪرڻ آهي، نه ڪي کين سيکارڻ“.
نطشے

cubcub
 

"کیا لوگ کہیں گے" یہ گماں کس لیے ہر وقت
کچھ دیر زمانے کو بھلا کیوں نہیں دیتے

cubcub
 

ماڻھو پاڪ ڪتابن کي چمي به ڪوڙ ڳالھائي معتبر رھيا
اسان صرف تنھنجي ھٿن کي چمي سچ ڳالھائي الزامن جي ھيٺ رھيارمسين

cubcub
 

مان توھان کي اھو ٻڌائڻ لاءِ ترسي رھي آھيان تہ تنھنجي ۽ منھنجي خيالن جي ھڪجھڙائي اسان جي يعني تنھنجي ۽ منھنجي ذات لاءِ نہ آھي، پر خيالن جي ھڪجھڙائي ٻين واسطي آھي، ھارين ۽ غريبن واسطي آھي.
ڊاڪٽر مرڪي ڏنو، ايلاف مرڪي ڏنو، ڪوچوان مرڪي ڏنو، جھنگل مرڪي ڏنو، آڪاش مرڪي ڏنو، ڌرتيءَ مرڪي ڏنو، وڏي ڳالھ تہ گالينا مرڪي ڏنو، ۽ ڊاڪٽر سامھون ھن جي اھا پھرين مرڪ ھئي.
ھن جي مرڪ ڄڻ چئي رھي ھئي :
مان جھنگل ۾ اڪيلي نه آھيان،
مان زندگيءَ ۾ اڪيلي نه آھيان،
مان پيار ۾ اڪيلي نه آھيان،
مان دنيا ۾ اڪيلي نه آھيان،
مان ڪٿي به اڪيلي نه آھيان،
مان ارادن ۾ اڪيلي نه آھيان،
۽ مان ويچارن ۾ اڪيلي نه آھيان.

cubcub
 

تون اڄ ڇو ايترو مايوس ٿو لڳين؟
وري هارائجي جو رهيو آهيان
ڇا پيو هارائين؟
اڌ سنڀالجي سگهيل پنهنجي زندگي
۽ اڌ زندگي جيڪا نه سنڀالي سگهيو آهين اُها؟
اُها ئي ته باقي اڌ سنڀاليل زندگي وري ڏکن جي جهوپڙيء ۾ ويهارڻ لاء وٺي وڃي رهي آهي
تون ايترو مبهم ڇو ٿو ٿئين؟
اِنڪري جو تون پاڻ کي مون کان لِڪائين ٿي
تون منهنجي کوج ڇو ٿو ڪرين؟
پاڻ کي ڳولڻ لاء
پاڻ کي ڳولي ڇا ڪندين؟
پاڻ کي پرچائيندس
پاڻ کي پرچائي ڇا ڪندين؟
امڙ جي اکين مان ڳوڙھن جا ڪڪر ڪندس
تنهنجي امڙ کي تنهنجي شڪسٿ جي خبر آهي؟
ها هر ماءُ کي پنهنجي اولاد جي هر ڏک سک جي خبر هوندي آهي هُوء پنهنجي پُٽَ يا ڌيء جون اکيون ڏسي ان جي دل جي آباد يا ويران دنيا ڏسي وٺندي آهي ماءُ کان وڌيڪ پنهنجي اولاد جا ڏک سک ٻيو ڪير به ناهي سمجهي سگهندو...!!

cubcub
 

آخري خط
ھي منھنجو آخري خط آھي، ان کان پوء ٻيو ڪو نہ لکندس، ھي آخري ڀورو بادل آھي جيڪو تو تي وسندو، ان کان.پوء ڪا بہ برسات نہ ٿيندي، ھي منھنجي پيالي ۾ شراب
جو آخري ڦڙو آھي انھيءَ کانپوء ڪو نشو نہ ٿيندو ھي ديوانگيءَ جو آخري خط آھي ننڍپڻ جو آخري خط آھي مون کان پوء تون نہ ڄاڻي سگھندين
ديوانگيءَ جي پاڪيزگي
ديوانگيءَ جو حسن
مون توسان پيار ڪيو آھي
انھيءَ ٻار وانگر
جيڪو پنھنجن کيسن ۾
پکين ۽ نظمن کي وجھي مدرسي کان نٽائيندو ھو تو وٽ آئون ٻار ئي ھيس تصورن جو ٻار معصوميت جو ٻار
تضادن جو ٻار آئون شاعريءَ ۽ جذباتي لکڻين. جو ٻار ھيس
پر تون مغربي سوچن ۽ معيارن جي عورت ھئين جيڪا انتظار ڪندي آھي ڪافيءَ جي پيالي پنھنجي قسمت جو حال پڙھڻ جو

cubcub
 

زندگی میں اکیلے نکلنا بھی بہت ضروری ہوتا ہے
درخت کے نیچے بیٹھنا کتاب کے ساتھ نہیں
ساتھی کے ساتھ نہیں
لیکن خود سے
اور ایک پتے کے گرنے کا مشاہدہ کریں
پانی کی گود سنو
ماہی گرون کا گانا
پرندوں۔ کی پرواز دیکھو
اوور آپ کے اپنے خیالات کا
جیسا کہ وہ ہر ایک کا پیچھا کرتے ہیں
دوسرے آپ کی دماغ کی جگھ پر
اگر آپ اکیلے رہ سکتے ہیں۔
اور ان چیزوں کو دیکھ سکتے ہیں
تب آپ کو۔غیر معمولی دولت مل جائے گی
جس پر کوئی حکومت کوئی ٹیکس نہیں دے سکتی
کوئی انسانی ادرک اس پر کرپشن نہیں کر سکتا
اور جو کبھی تباہی نہیں ہو سکتا۔

cubcub
 

کہانی مختصر کرنا پڑے گی
سبھی کردار تھکتے جا رہے ہیں
اتباف ابرک

cubcub
 

زندگی سے ضد کرنا چھوڑ دو کچھ صلے اس جہاں کے لیے نہیں ہوتے۔۔۔

cubcub
 

She never looked nice. She looked like art, and art wasn’t supposed to look nice it was supposed to make you feel something..”

cubcub
 

میں یاد رکھوں گا ان لوگوں کو جنہوں نے مجھے
فضول جانا، خسارہ سمجھ کے چھوڑ دیا

cubcub
 

چاند بھی بیٹھا ہے خاموش اداسی اوڑھے
آج رونے کا بھی ارماں ہے خدا خیر کرے
رات پھیلی ہے اور اس پر یہ ترے ہجر کا غم
لذت درد کا ساماں ہے خدا خیر کرے🥀

cubcub
 

دشتِ احساس کی حِدّت بھی قیامت ھے ندیم
کچھ ضروُری تو نہیں پاؤں میں چھالے رکھنا

cubcub
 

Silence is the best answer to someone who doesn’t value your words..”

cubcub
 

ہم تیرے بخت کے آزار اٹھاتے ھوئے لوگ
کس تغافل سے ہمیں جان سے مارا تو نے

cubcub
 

ہر ایک شہر کا معیار مختلف دیکھا
کہیں پہ سر کہیں پگڑی کا احترام ہوا
ذرا سی عمر عداوت کی لمبی فہرستیں
عجیب قرض وراثت میں میرے نام ہوا
نہ تھی زمین میں وسعت مری نظر جیسی
بدن تھکا بھی نہیں اور سفر تمام ہوا

Digital Art image
c  : انسان کے احساسات اِس قدر نازک ہیں کہ اُسکا سارا دن ایک لفظ ، آواز کے تیز - 
cubcub
 

Be with someone that loves you loudly , publicly , privately and behind your back