ساکوں بال کے شاکر ہتھ سیکیں اساں راہ دے ککھ تیڈے کم آسوں
تیکوں پتا لگسی تیری غلطیاں دا جداں مخلص سجن گنوا باھسیں
اسی پنجاب دے واسی لوگ سجن ساڈا دل دریا ساڈی اکھ صحرا
ساڈے اوکھے ویلے نبھ ویسن تیرا وقت عروج نا راہسی ہووے سر محبوب دی جهولی وچ ڈیوے موت خدا کیڈی چس آسى
کج شوق سی یار فقیری دا کچ عشق نے در در رول دتا کج ساجن کسر نہ چھوڑی سی کج زہر رقیباں گھول دتا کج ہجر فراق دا رنگ چڑھیا کج درد ماہی انمول دتا کج سڑ گئی قسمت بد قسمت دی کج پیار وچ جدائی رول دتا کج اونج وی راہواں اوکھیاں سن کج گل وچ غماں دا طوق وی سی کج شہر دے لوگ وی ظالم سن کج سانوں مرن دا شوق وی سی
ہر کوئی یار نہیں ہوندا بلھیا کدی کلیاں بہ کہ سوچ تہ سہی
باقی جگ دے نوکر کوئی ناں اسی پر چنگےسجنڑآں دی ذات دے تابعدار آں
تیڈی یار وفا تے شک کائنی اساں آپ وفا دے قابل نیں ناں سینےسانبھ کے رکھ ساکو تیڈی شوخ ادا دے قابل نیں اساں کملے کوجھے کالے آں تیڈی یار رضاء دے قابل نئیں
اساں اک بندے وچ سارے رنگ ویکھے نے اکھیاں وچوں نم نئیں جاندا دردا کدھرے تھم نئیں جاندا ساڈی خاطر رویا سی او ساہنوں ایہو غم بھل نئیں جاندا تیڈے پچهے شاکر رل گئے ہاں
ماڑے دی مر گئی ماں تو کوئی نہیں لیندا ناں تگڑے دا مر گیا کتا سارا پنڈ نہیں ستا حق دوجے دا مار مار کے
تجھ کو دعوٰی ہے محبت میں گرفتاری کا لا دِکھا پاؤں میں زنجیر ہمارے جیسی
محبت کو عشق اور عشق کو جب جنون ملا لُٹا کے سب کچھ مجھے تب جا کے سکون ملا
یقین نہ آئے تو اک بار پوچھ کر دیکھو۔ جو ہنس رہا ہے وہ زخموں سے چور نکلے گا
مت پوچھنا کہ درد کس کس نے دیا ورنہ کچھ اپنوں کے سر بھی جھک جائنگے
دُرست کر ہی لیا میں نے نظریہ اپنا، کہ درد نہ ہو تو محبت مذاق لگتی ہے
ہم نے آغاز محبت میں ہی لُٹ گئے ہیں فرازؔ لوگ کہتے ہیں کہ انجام بُراہوتاہے۔
وہ مروّت سے ملا ہے تو جُھکا دوں گا گردن میرے دُشمن کا کو ئی وار خا لی نہ جا ئے
دل کو تیری چا ہت پے بھروسہ بھی بہت ہے اور تم سے بچھڑ جا نے کا ڈر بھی نہیں جا تا
submitted by
uploaded by
profile:
Sorry! Ap apne item ya profile ko report nahi kar saktey, na hi apne ap ko block kar saktey hain